هرم فشن چیست؟

هزاران برند در صنعت جهانی مد و فشن فعالیت میکنند و محصولات خود را با روش های متفاوتی به فروش می رسانند از لاکژری ترین برند ها با مواد اولیه با کیفیت و قیمت های نجومی گرفته تا فست فشن ها و بازار های اقتصادی .

تمام این برند ها در هفت دسته کلی تقسیم میشوند ؛

اوت کوتورها 

بالا ترین سطح مد و فشن متعلق به اوت کوتور است . اوت کوتور یک واژه ی فرانسویست که در اصطلاح به آن دوخت با سطح بسیار بالا گفته میشود و در زبان فرانسه (Haute) به معنای «بالا و عالى رتبه» و کوتور ( با تلفظ کوتوغ) (Couture) به معنای «دوخت و دوز» است.

در صنعت مد فشن لباس های اوت کوتور از جایگاه بسیار بالایی برخوردار است زیرا این لباس ها توسط مجرب ترین طراحان لباس طراحی شده و توسط ماهر ترین خیاط های دنیا دوخته میشود. 

لباس های اوت کوتور از قیمت بسیار بالایی برخوردارند زیرا زمان زیادی لازم است تا یک لباس دوخته شود و جالب است که بدانید در تمام فرایند تولید ،  لباس ها با استفاده از دست دوخته می شوند و هم چنین از گران ترین پارچه ها و مرغوب ترین مواد اولیه در تولید آن ها استفاده شده است.

در صنعت مد جهان تولیدکننده گانی که اقدام به تولید لباس‌های اوت کوتور میکنند جزو معتبرترین و خاص‌ترین خانه‌های مد جهان هستند و تنها تعداد بسیار محدودی از طراحان و خانه‌های مد در جهان وجود دارند که لباس‌های اوت کوتور را تولید و آن را عرضه می‌کنند.

با این که واژه‌ی اوت کوتور یک واژه‌ی فرانسوی است و اولین مجموعه‌های اوت کوتور در پاریس خلق شده‌اند بنیان‌گذار اوت کوتور یک فرد انگلیسی است؛ «چارلز فردریک ورث» طراح سر‌شناس انگلیسى به عنوان بنیان‌گذار اوت کوتور در جهان شناخته شده است. ورث که سال ۱۸۵۶ از انگلستان به پاریس نقل مکان کرد به جای فروش و تولید پوشاک معمولی به تولید و فروش لباس‌های سفارشی بسیار نفیس و گران‌قیمت روی آورد. او اولین فروشگاه بزرگش را در سال ١٨٥٧ میلادى تاسیس کرد و اولین کسی بود که از مجسمه‌هاى مانکن در ویترین‌ها برای نمایش استایل لباس‌های گران‌بهایی که دوخته بود استفاده می‌کرد. او به سرعت مشتریان خاص خود را به دست آورد و مردم پاریس واژه‌ی «اوت کوتور» را برای به لباس‌های نفیس، سطح بالا و گران‌قیمت ورث به کار می‌بردند.

مشتریان اوت کوتور ها اغلبا افراد مشهور و سرشناس ، بازیگران و هنرمندانی اند که دوست دارند خاص تر از بقیه دیده شوند و به همین علت خانه های مد اوت کوتور ، هر طرح و لباسی را مخصوص برای یک نفر مناسب فرم بدنی اش طراحی می کنند. 

در حال حاضر اوت کوتر ها قوانین سرسختی دارند تا یک مجموعه یا خانه مد را جزوی از خود بدانند و اجازه بدهند آن مجموعه به طور قانونی از واژه اوت کوتور برای بازاریابی و تبلبغات خود استفاده کند.

که این قوانین شامل موارد زیر میباشد؛

–  برای مشتریان خصوصی، با یک یا دو بار پرو کردن، پوشاک سفارشی طراحی کند.

–  آتلیه‌ای در پاریس داشته باشد که حداقل ۱۵ کارمند در آن به صورت تمام‌وقت‌ کار کنند.

–  در حداقل یک آتلیه، حداقل ۲۰ کارمند فنی تمام‌وقت داشته باشد.

–  در هر فصل مد (دو بار، در ماه ژانویه و ژوییه هر سال)، مجموعه‌ای از حداقل ۵۰ طرح جدید لباس شب و روز را برای عموم به نمایش بگذارد.

از برند های معروفی که در حال حاضر در مجموعه اوت کوتر قرار میگرند می توان به کوکو شنل (Coco Chanel)، کریستین دیور (Christian Dior)، ژیوانشی (Givenchy)، ژان پل گوتیه (Jean Paul Gaultier) و پیر کاردن (Pierre Cardin) اشاره کرد.

 

برند های لوکس یا لاکژری

 

در دومین طبقه از هرم فشن ، برند های لوکسی قرار دارند که اکثرا زیر مجموعه کمپانی بزرگ LVMH  هستند و کالاهای خود را با کیفیتی بالا و به صورت صنعتی اما با تعداد محدود تولید می کنند و کالکشن های این برند ها در هفته های مد لندن ، پاریس ، میلان و نیویورک معرفی میشود .

گوچی ، هرمس ، پرادا ، باربری و … از جمله برند های لوکس هستند.

 

Bridge Brands

 

در طبقه بعدی هرم ، برند هایی قرار دارند که به عنوان پلی برای پیشرفت طراحان لباس شناخته میشوند و طراحان لباسی که میخواهد با لول های بالای مارکت ( اوت کوترها و برند های لوکس ) همکاری کنند با معرفی طرح های خود به برند های بریج شانس خود را برای پیشرفت بالا میبرند.

محصولات این طبقه با قیمتی زیر 1000 دلار عرضه میشوند و از معروف ترین برند های این طبقه میتوان از جورجیو آرمانی ،

رالف لورن ( Polo ) نام برد.

خطوط انتشار

 

طراحان شاخص پوشاک که در سطوح اول فعالیت میکنند ، برند هایی نیز با تولیدات انبوه دارند که طرح های خود را با کیفیتی پایین تر و با قیمتی مناسب در مارکت عرضه میکنند و به همین دلیل این طبقه از هرم فشن به خطوط انتشار معروف است.

این طبقه از مارکت تا چندین سال پیش از محبوبیت زیادی میان قشر جوان داشت اما در حال حاضر با گسترش فست فشن ها و بازار های اکونومی نمیتوان خطوط انتشار را جزو دسته پر فروش مارکت محسوب کرد و تعدادی از این برند ها مثل D&G در سالیان اخیر به برند مادر خود یعنی  Dolce& Gabana  برگشته است و فعالیت خود را تحت همان برند

Dolce & Gabana  ادامه میدهد.

 

High street 

 

High street ها پنجمین دسته از هرم فشن هستند که فروشگاه های بزرگ و زنجیره ای در شهرهای بزرگ دارند و محصولاتی با کیفیت تر و بادام تر از فست فشن ها و بازار های اقتصادی عرضه میکنند.

 

فست فشن ها

 

فست فشن اصطلاحیست که به برند هایی داده میشود که با سرعت باور نکردنی اقدام به طراحی ، تولید و فروش محصولات خود میکنند و ظرف مدت دو هفته محصولات خود را از طراحی به تولید انبوه می رسانند و ویترین فروشگاه های خود را در سرتاسر دنیا به سرعت عوض میکنند.

فست فشن ها با ترویج فرهنگ مصرف گرایی میان جوانان برند های خود را گسترش میدهند و محصولاتشان را در تیراژ بالا و با سود کم به فروش میرسانند و با ترفند های بازاریابی خود این احساس را به مشتریانشان میدهند که اگر از آن ها به صورت مداوم خرید نکنند از مد روز عقب خواهند افتاد.

همچنین محصولات برند های فست فشن بدلیل کیفت نه چندان بالایی که دارند پس از چندین بار بار استفاده دیگر قابل استفاده نیستند و مشتریان به ناچار مجبور به خرید دوباره از آن ها میشوند.

فست فشن ها اکثرا هزینه ای برای طراحی محصولات خود نمی کنند و طرح هایشان را از CAT WALK ها کپی کرده و محصول را با کیفیتی پایین تر در بازار عرضه میکنند زیرا دراین گونه برند ها کیفیت حرف اول را نمی زند بلکه تمرکز بر روی قیمت و تیراژ میباشد.

در هرم فشن به برند هایی که ویژگی های زیر را داشته باشند فست فشن میگویند ؛

– تولید بیش از ده کالکشن فروش در سال

– مدت زمان بسیار کم عرضه محصولات تولید شده به بازار (حدود دو هفته )

– تولید کالاهای نسبتا بی کیفیت با قیمتی پایین

– حرکت در جهت ترند و مد روز

– داشتن شعبه های فروش زیاد در نقاط مختلف

فست فشن ها در کنار کالکشن های رنگارنگشان ، یکی از بزرگترین نابود کنندگان محیط زیست به شمارمیروند زیرا صنعت پوشاک به عنوان دومین صنعت آلاینده در جهان شناخته شده و این موضوع به علت گسترش برند های فست فشن و استفاده غیر اصولی این برند ها از رنگ های ارزان شیمیایی و الایف بی کیفیت مصنوعی است . همچنین استفاده افراطی از الیاف مصنوعی باعث افزایش گازهای گلخانه ای و آلودگی آب ها و زمین های کشاورزی می شود.

بنتون ( Benetton ) ، فور اور 21  ( Forever21 ) ، اچ اند ام (H&M ) ، زارا (Zara) ، منگو ( Mango ) نمونه های مشهوری از برند های فست فشن هستند.

 

بازار های اقتصادی

 

و در پایین ترین دسته از هرم فشن ، برند های اکونومی و یا اقتصادی قرار دارند که محصولات خود را به صورت تولیدات انبوه با کیفیتی پایین و قیمت ارزان تولید میکنند و دراختیار مشتریان خود قرار میدهند.

معمولا این برند ها محصولاتشان را در کشور هایی که نیروی کار ارزان است مثل ؛ چین و بنگلادش و … تولید میکنند چون در این کشورها دستمزد کارگران پایین است و آن ها حاضرند حتی در شرایط سخت و بدون ایمنی کافی نیز کار کنند. و با این سیاست برند های اکونومی میتوانند تا جای ممکن قیمت محصولتشان را پایین بیاورند.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.