بافندگی حلقوی روشی از تهیه پارچه است که در این روش، با خمیده کردن طولی از نخ به شکل حلقه، و عبور حلقهها از داخل یکدیگر با شیوههای مختلف، پارچه تولید میشود.
هنر بافتنی دستی و اتصال و درگیری نخها با یکدیگر از هنرهای بسیار قدیمی است که به قرنها قبل از میلاد مسیح باز میگردد. آثار به دست آمده در مصر که متعلق به قرن پنجم قبل از میلاد میباشد، پیشرفته بودن این هنر دستی را در آن زمان نشان میدهد.
اولین دستگاه بافندگی حلقوی پودی در سال 1589م توسط شخصی به نام ویلیام لی در انگلستان اختراع شد. سرعت این دستگاه ده برابر بیشتر از سرعت تولید بافت با روش بافتنی دستی بود. به طوری که اختراع آن باعث پیشرفت و تکامل بافندگی حلقوی شد.
صنعت بافندگی حلقوی به دو قسمت مجزای بافندگی حلقوی تاری و بافندگی حلقوی پودی تقسیم شده است.
در بافندگی حلقوی پودی، حلقه ها در جهت افقی (یک رج) تشکیل میشوند، به طوری که اتصال یک حلقه به حلقهی بعدی در یک سطر افقی انجام میشود. همچنین امکان تولید پارچه با استفاده از یک بسته نخ وجود دارد، اگرچه در پارهای از ماشینها امروزه تا 192 بسته نخ برای تولید پارچه به کار میرود. صنعت بافندگی حلقوی پودی در ایران به نامهای «کش بافی» و «تریکو بافی» مصطلح است.
ماشین های بافت حلقوی پودی به چهار نوع تقسیم میشوند:
ماشین های تخت باف:
اولین ماشین تخت باف در سال 1865 توسط فردی به نام لمب در آمریکا ساخته شد. بسیاری از ماشینهای تخت باف مجهز به سوزن زبانهدار هستند و تعداد کمی از آنها (در سالهای اخیر) دارای سوزن مرکب هستند. گیج ماشینهای تخت باف غالباً از 5 تا 14 سوزن در یک اینچ است، اما ماشینهایی با گیج 2.5 و 18 هم ساخته شدهاند.
انواع ماشین های تخت باف عبارتند از:
تخت باف برقی (الکترونیکی) دوبله سیلندر
این نوع ماشینها مجهز به یک سری سوزن دوسر زبانهدار میباشند که بر روی دو صفحهی سوزن با زاویهی 180 درجه نسبت به هم قرار گرفتهاند. به طوری که هر یک از سوزنها با یکی از دو قلاب خود در یک صفحه عمل بافت را انجام میدهند، در حالی که قلاب دیگر مانند پایهای برای سوزن عمل میکند. این ماشینها به غیر از سوزن، مجهز به دو سری انتقال دهنده هستند که عمل انتقال سوزن را از یک صفحه به صفحه دیگر به عهده دارند. تولیدات این ماشینها به اسامی پرل (Purl) و یا لینکس لینکس (Links Links) نامیده میشوند.
نمای بیرونی یک ماشین تخت باف جدید
دیدگاهتان را بنویسید